ویتامینA یا رتینول از اولین ویتامین های شناخته شده محلول در چربی می باشد که برای اولین بار از
شبکه چشم تخلیص شده است که در سال 1912 توسط جمعی از دانشمندان ( اسبورن،مندل، دیویس، مککولوم) که مشغول به مطالعه بر روی رژیم غذایی حیونات بودند کشف شد. ویتامین A در طبیعت به سه فرم فعال رتینول( عامل الکلی) ، رتینال ( عامل آلدهیدی) و رتینوئیک اسید ( عامل اسیدی) وجود دارد که هر کدام نقش بیوشیمیایی متفاوتی را دارند از جمله آن که رتینول همانند شبه هورمونی عمل میکند که پس از چسبیدن به سلول گیرنده به درون سلول هدف می رود وکمپلکس حاصل به DNA متصل شده وسبب بروز ژن ویا سبب جلوگیری از بروز برخی ژن ها می شود. رتینال در رنگیزه بینایی نقش دارد که سبب بینایی شده و رتینوئیک اسید در سنتز گلیکو پروتئین شرکت می کند. از مهمترین اهمیت بیولوژیکی این ویتامین میتوان به نقش در استخوان سازی در سنین رشد، عملکرد صحیح بینایی ،حضور در ساختمان دندان ، لثه، موها، ساخت کلاژن پوست ، تقویت سیستم ایمنی ، تنظیم فشار خون، کاهش سرطان سینه در زنان را نام برد که برای دستیابی به موارد بالا میتوان از منابعی که سرشار از این ویتامین هستند استفاده نمود از جمله جگر، شیر، تخم مرغ، لبنیات ، هویج و به طور کلی میوه ها و سبزیجات تازه( نارنجی زرد رنگ) که اگر شخصی بنا به دلایلی از این منابع محروم باشد و یا در هضم چربی ها مشکل داشته باشد به کمبود ویتامین A دچار می شود که از مهم ترین عوامل آن گزروفتالمی ، ریزش شدید موها ، عدم رشد بدن، کاهش مقاومت بدن، خشک وسفت شدن پوست است
